De erkenning van anderen was bepalend voor mijn eigenwaarde
Ik wil impact maken en van toegevoegde waarde zijn! Ik wil succesvol zijn en doen waar ik goed in ben! Ik wil vrijheid en veel geld verdienen. Maar eigenlijk wil ik vooral dingen doen die mij plezier geven!! Veel van wat ik doe en wat ik altijd heb gedaan in mijn leven deed ik zo goed mogelijk! Ik was master in het uitkiezen van zaken waar ik goed in was. Zo kan ik goed leren, speel een leuk deuntje op de piano, kan een aardig balletje slaan op de tennisbaan en heb ik mooie stappen in mijn carrière gemaakt.
Allemaal zaken die ervoor zorgen dat ik positief opval, complimenten krijg, gezien word en erkenning krijg van mijn omgeving. Maar vind ik wat ik doe zelf eigenlijk wel leuk? Met die erkenning en die successen komen ook verwachtingen.
Ik heb zeker plezier in wat ik doe en ik word meestal blij van waar ik mee bezig ben. Maar als ik terug kijk realiseer ik me nu dat ik ook opzoek was naar erkenning en bevestiging van de mensen om mij heen. De erkenning van anderen was bepalend voor de waarde die ik aan mezelf gaf.
Een terugkerend patroon
Het maakte niet meer uit hoeveel complimenten, waardering of schouderklopjes ik kreeg. De leegte bleef, het gevoel van het kan beter en het moet beter bleef terugkomen. Het patroon bleef zich herhalen. Of het nu op mijn werk was, in mijn relatie, in de vriendschappen of bij mijn familieleden. Het patroon was er altijd en overal! Hoe kan het toch zo zijn dat ondanks alle waardering en erkenning die ik van mijn omgeving krijg ik toch nog steeds niet het gevoel heb dat wat ik doe er echt toe doet? Waarom ben ik zo opzoek naar wat mijn missie is, mijn Purpose, dat ene iets waarmee ik het verschil maak! Wat is het waar ik zo naar loop te zoeken maar niet lijk te kunnen vinden?
Van kleins af heb ik mezelf patronen aangeleerd waarbij ik mezelf pas waardevol kon voelen als ik het idee had van waarde te zijn voor anderen. Thuis was ik veel bezig om de goedkeuring te krijgen van mijn ouders. Als ik hun tevreden kom houden en ze gelukkig kon maken dan was mijn mission accomplished. Zolang zij zich niet ook nog om mij zorgen hoefden te maken dan was het goed. Dus leerde ik van jongs af aan me te richten op wat ik dacht dat mijn ouders nodig hadden. Ik deed in alles mijn best om ze tevreden te stellen, trots te maken, ze blij te krijgen! But what about me…
Het patroon doorbreken
De vraag ‘what about me?” of eigenlijk “Wat wil ik nu echt!” hebben mij de afgelopen jaren erg bezig gehouden. Elke keer wanneer ik voelde dat wat ik aan het doen was niet klopte kwam die vraag weer naar boven drijven. Super frustrerend vond ik het omdat ik het idee had keihard te werken aan wat ik dacht te willen. Ik deed me best om het ‘zo goed mogelijk’ te doen. Ik deed wat ik dacht leuk te vinden, ik leverde goed werk af waar ik ook voor was aangenomen en had zeker ook plezier in dingen die ik deed. Maar ergens voelde ik me niet helemaal tevreden, was ik altijd zoekende en merkte ik dat ik vooral blij was wanneer ik de ander had kunnen bieden wat ze wilden.
2 jaar geleden ben ik bewust tijd voor mezelf gaan creëren. Ik merkte dat ik die leegte wilde onderzoeken en wilde invullen op een andere manier dan wat ik tot dusverre altijd deed. Die externe waardering waar ik zo gewend aan was geraakt en die ik dacht nodig te hebben om me goed te voelen wilde ik vervangen door meer eigenwaarde. Ik merkte dat alles in mij klaar was om patronen te onderzoeken, te erkennen, te accepteren maar ook te doorbreken.
En zo ontstond mijn #FridayMyDay. Een dag puur voor mezelf om alleen maar te mogen doen waar ik behoefte aan had zonder rekening te houden met anderen. In plaats van me te richten om mijn omgeving ben ik me meer gaan richten op mezelf. Ik wilde mezelf beter leren kennen, mezelf begrijpen om van daaruit weer stappen voorwaarts te kunnen zetten.
Mijn sabbatical is de ultieme beloning
Terwijl ik deze blog schrijf zit ik midden in mijn sabbatical. Mijn sabbatical is de ultieme beloning voor het werk wat ik de afgelopen 2 jaar in mezelf heb gestopt. Het aan ‘mezelf’ werken is work in progress en zal nooit klaar zijn maar het vordert gestaag. Ik kan veel duidelijker mijn patronen zien die mij hebben gevormd tot wie ik ben. Nu durf ik ze recht aan te kijken zonder oordeel. Ik durf ze te onderzoeken, te accepteren, te begrijpen en kan ik het zien als onderdeel van wie ik ben. Maar nu kan ik ook de keus maken om patronen te doorbreken die niet meer helpend zijn in deze fase van mijn leven.
Zo heb ik de keus gemaakt om nog meer te gaan doen wat goed voelt voor mij. Ik laat mijn keuzes minder beïnvloeden door de goedkeuring van anderen. Maar damn, het vraagt echt wel wat werk om de ingesleten paden te vervangen door nieuwe wegen. Want ook al was die oude route niet de beste voor mij, ik kende elke bocht, afslag en obstakel. Ik had overal een truc voor, een shortcut en een plan B om toch op die oude weg door te kunnen gaan en zo op mijn bestemming aan te komen.
Maar nu ben ik bewust nieuwe wegen aan het verkennen en nieuwe paden aan het creëren. Ik ben nieuwe mogelijkheden aan het ontdekken die goed voelen en die roepen om verder onderzocht te worden. Ik durf nu meer dan ooit te voelen waar ik blij van word en daar acties op te ondernemen, ongeacht wat anderen daarvan vinden.
Ja ik wil graag succesvol zijn, ik wil zeker impact maken en iets bijdragen maar wel op een manier dat mij plezier geeft. Want als ik kan doen waar ik blij van word, als ik plezier kan maken en de dingen doe met een smile dan is the sky the limited en kan ik de beste versie zijn en de beste versie van mezelf geven!
Herken jij jezelf in mijn verhaal en wil je hier een keer over sparren? Stuur mij dan hier een bericht en we plannen vrijblijvend een afspraak.
Ben je benieuwd naar wat mijn stage-ervaring aan de andere kant van de wereld mij nog meer leert? Volg me dan via Instagram.
Wil je een goed gesprek en tips over hoe jij ook meer kunt gaan kiezen voor jezelf? Stuur mij dan hier een e-mail.
Wil je mijn volgende blogs in je mail ontvangen? Schrijf je dan hier in zodat jij geen blog mist!